De winkels zijn mooi aangekleed en de winkelstraat zelf is prachtig met licht versierd. De week voor kerst vangt weer aan, je ziet het en merkt het aan de mensen op straat en in winkels. Mensen met lange boodschappenlijstjes en reeds volle karren lopen door de supermarkt. Bij de winkels wordt met regelmaat gevraagd of ze donderdag nog open zijn en vooral tot hoe laat....dit vast voor de planning voor de laatste boodschappen die dag. Als ook ik nog even snel naar het postkantoor loop voor een cadeautje, lopend in de schemer door die prachtige straat, kom ik haar tegen. Mevrouw, waarvan ik de afscheidsdagen heb mogen begeleiden van haar man. Met een warme hand en een vriendelijke intense groet
Deze prive foto plaats ik met toestemming van de familie. Zij willen heel graag andere mensen inspireren en de mogelijkheid bieden te zien hoe het ook kan. Een keiharde werkelijkheid met toch een "zachtere", kleurrijke en in dit geval vrouwelijke uitstraling. Een setting waar eigenheid verweven werd in ieder detail.....een plek waar ook de kleine meid van 4 een "goede" herinnering aan heeft. Al met al ... zwaar was het, de kunst was het niet zwaarder te maken en volgens de familie en naasten is dat zeer zeker gelukt. Dank lieve familie voor het delen en deze openheid. Laat het anderen vooral inspireren tot nadenken over "Wat Als....."
Reebruine ogen kijken mij aan bij binnenkomst: “Ja, zij is het, die moet ik hebben, die 'kop' heb ik gezien in de krant”. Goedemorgen zeg ik vriendelijk, een beetje lachend om wat ze zegt, en geef mevrouw een warme hand. Een prachtig verzorgde mooie vrouw op leeftijd zit op een bed. We drinken samen koffie met haar dochter en kleindochter. Ik tast af waarom ik gevraagd ben te komen en wat er wel/niet besproken moet gaan worden. Vrij snel is duidelijk….alles wordt besproken, in detail. Een puur, mooi, verdrietig, vermoeiend voor haar en toch zeker ook een echt warm gesprek volgt. Ze vertelt over haar gedachten en keuzes. Ook geeft ze aan hoe ze houdt van kerst, van een versierd huis, van kaar
