Euthanasie

Euthanasie is gewoon zomaar een woord uit het woordenboek. In de praktijk is het een heel proces voor de blijvend zieke zelf, voor het hele gezin en zeker ook voor de grote schakel om het gezin heen. Het roept veel gevoel, emotie en meningen op. Kortom ... een veel omvattend woord dat "Euthanasie".

In mijn werk maak ik het laatste stukje van dat proces vaak mee. Ingrijpend, pijnlijk en liefdevol tegelijk kan het zijn. Je houdt van iemand en die moet je als "achterblijver" laten gaan...dat wil je niet, dat doet zeer en geeft veel verdriet. Tegelijkertijd wil je dat de persoon waarvan je houdt verlost is van pijn en alles waar hij/zij ongewenst en ongevraagd keihard tegen aan loopt. Kortom een heel duaal gevoel voor de "achterblijvers". De blijvend zieke, vanuit zijn perspectief, kan zo toe zijn aan geen pijn, aan verlost zijn van gevangenschap in het eigen lijf, verlost zijn van afhankelijkheid als je altijd zo onafhankelijk en sterk was......maar loslaten van wie houdt, het leven loslaten, dat wil je niet. Ook hij/zij heeft een duaal gevoel.

Boven omschreven is het moeilijke, pijnlijke en liefdevolle proces wat ik vaak zie bij gezinnen. Het kan zelfs wat spanningen geven onderling omdat iedereen zoveel eigen gevoel heeft en vaak op zijn tenen loopt.

En als "ondraaglijk lijden" daar is, dan zie je vaak dat de "achterblijvers en de blijvend zieke elkaar vinden en samen volmondig "ja" kunnen zeggen... Met regelmaat zie ik dan berusting ontstaan...en in die berusting van een definitieve keus (hoe moeilijk ook) is er vaak nog even tijd voor heel veel warmte en liefde.....

(Mocht u vragen hebben over dit onderwerp of u wilt daar verder over praten dan is uw huisarts de aangewezen persoon)