Als klein meisje was ik zeer onder de indruk van de handen van mijn vader. Grote slagershanden, sterk, stoer en krachtig. Graag keek ik er naar en had ze nog liever vast. Ze gaven mij een vorm van veiligheid. Het waren die handen waarmee hij mij als baby had vastgehouden. Het waren die handen die mij troost gaven bij verdriet. Het waren die handen waarmee hij mij op mijn knaloranje fiets van het merk Pony, in de nek voortduwde als we op zondagochtend, zoals iedere week, tegen