Verlies!

Verlies van een dierbare, baan, gezondheid, droom....rouwen hoe doe je dat?

“Patty het doet zo zeer...dat rouwen. Hoe lang duurt dat en hoe moet ik dat doen? Soms denk ik dat ik er ben en dan zomaar opeens om het kleinste onbenulligste dingetje ben ik weer niets waard, overvalt het me. Moet ik naar de huisarts voor pillen denk je? Dit is toch niet normaal?”

Zomaar een quote uit een willekeurig telefoongesprek dat mij bereikt. Wat mij opvalt is dat veel mensen rouw willen ‘aanpakken’, een pad willen belopen en dan is het ‘over’.

Helaas is rouw niet tast- en maakbaar en pillen slikken is de oplossing meestal niet, is mijn stelling.

Rouwen doet ieder mens op zijn eigen wijze, tempo en in eigen vorm. Het is geen uitgestippelde weg en er staat al helemaal geen tijdspad of gebruiksaanwijzing voor. Ik geloof sterk in het accepteren dat het pijn mag doen, deze toelaten en erdoorheen een weg zoeken naar de nieuwe werkelijkheid. Daarnaast beseffen dat het levenslang momenten brengt die je zullen blijven overvallen... het wordt enkel ‘zachter’ met de tijd.

Dus duik erin en omarm de rouw, hoe zeer het ook doet. Het is heel normaal! De momenten van licht en adem halen, van leven, zullen hem afwisselen. Ook jij kunt het, echt! Het zal je brengen en je helpen op de weg om het leven weer vorm, kleur en zingeving te geven. En die ‘overvalmomenten’ blijven altijd. Toen ik gister bijvoorbeeld hoorde dat onze jongens allebei over zijn naar 5 VWO, niets geen verrassing, en toch... wat zou mijn vader trots op ze geweest zijn, en op mij?, denk ik dan zomaar, en ja...de waterlanders rollen over mijn wangen terwijl een glimlach mijn gezicht overheerst...en zijn overlijden is 27 jaar geleden.

Rouw: het is het leven leren accepteren in het nu, het proberen te omarmen met ‘gewoon’ soms het verdriet erbij...., het wordt zachter...uiteindelijk!

Zet hem op, ook jij kan dat!